รักซ่อนริษยา

“ดุชดาว” หญิงสาวผู้มีใบหน้าสวยสดงดงามดั่งนางในวรรณคดี รูปร่างเล็กแต่เต็มไปด้วยสัดส่วนของผู้หญิง สะโพกนิดหน้าอกหน่อยช่างรับกันได้เป็นอย่างดี ผิวพรรณขาวผ่องสะอาดสะอ้านหาที่ติไม่ได้ ไม่ว่าหญิงหรือชายก็ต้องมนต์แก่นาง

เหตุเพราะความสวยทำเรื่อง

คนจึงเคืองเพราะอิจฉา

ไฟสุมอกร้อนรุ่มทุกเวลา

เหตุใดหนา

ไม่เหมือนตน

เหตุโกธรเคือง พลันทำลาย

หมายให้ตายกันไปข้าง

เหลือไว้เพียงความงาม

ตามด้วยชื่อปักลงดิน

“คุณแม่เจ้าคะ มัน…มัน”

“ใครลูก มันคือใคร”

“นางดุชดาว มันงามเหลือเกินเจ้าคะ ท่านพ่อก็ทรงเอ็นดูมัน มากกว่าลูก ข้าก็เป็นลูกอีกคนเหมือนกันนะเจ้าคะ…หาได้ความรักเท่ากันไม่” เพียงฟ้า ฟูมฟายกับผู้เป็นแม่ น้องสาวต่างมารดาเธอเหนือกว่าตนทุกอย่าง

“ไม่ต้องกังวลหรอกหนา…ลูกแม่ต้องได้ในสิ่งที่ต้องการอย่างแน่นอน อดใจรออีกไม่นาน” นางกำไลกำหมัดแน่นชีวิตลูกนางช่างน่าสงสารเสียจริง นางเห็นใจและสงสารลูกเหลือเกิน อย่างไรเสียนางก็จะไม่มีวันยอมรอยยิ้มที่แสนชั่วร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้า

“นางดุชดาว…เจ้าต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายสูญเสียไม่ใช่ลูกของข้า…จำไว้”